Vanmorgen was het weer stralend herfstweer.
Ik besloot nog een keer een blik te werpen op het braakliggende veldje in de Erasmuszone, waar ooit gebouwd zal worden.
De bouw schiet niet erg op: zelfs de voorbereidingen lijken gestaakt te zijn.
Veel prachtige dingen heb ik er gezien en ik kom er altijd tot rust.
Ik was benieuwd hoe het er nu uit zag in de late herfst en of het überhaupt nog toegankelijk was.
Hat was nat.
Waar je ook keek, alles was “besproeid” met een waas van vocht: prachtig de dauw die ook op de spinnenwebben lag.
Verscholen onder bomen en achter struiken zag ik een koepeltent.
Ik vroeg me af, of deze van een dakloos iemand of misschien van een Moelander was.
Hoe dan ook, rust zal er zeker zijn! Het terrein is nauwelijks toegankelijk.
Helaas, “mijn veldje” was door de vele braamstruiken totaal niet meer toegankelijk.
Maar waar je nog wel kon lopen, was veel te genieten, zoals deze prachtige bloemen.
Maar ook een oud hek dat achtergelaten was.
De rozenbottels glommen je felrood toe.
Na een klein uurtje was ik weer thuis.
Genoten heb ik enorm, al had ik niet kunnen zien wat ik wilde want kapotte benen had ik daar niet voor over. Om er te komen is nu echt een bulldozer nodig.
Het bericht Herfst op het braakliggende veldje verscheen eerst op Haagsallerlei.